Μύθοι & αλήθειες :Σκυλλίας, Πυλαγόροι, ποίηση και λόγος
Μύθοι & αλήθειες :Σκυλλίας, Πυλαγόροι, ποίηση και λόγος
@Αξίζει να παρατηρήσουμε ότι τον 5ο π.Χ. αιώνα υπήρχε ένας ικανότατος δύτης ο Σκυλλίας ο Σκιωναίος. Κι από τα λόγια του Ηρόδοτου καταλαβαίνουμε ότι δεν πρέπει να ήταν ο μόνος. Υπήρχαν και άλλοι αλλά αυτός ήταν ο πιο ξακουστός. Δίδαξε μάλιστα την τέχνη και στην κόρη του. Φυσικά με τις υπηρεσίες που πρόσφεραν σαν δύτες ο Σκυλλίας και η κόρη του εξασφάλισαν μεγάλα πλούτη. Η τέχνη λοιπόν του βουτηχτή θα πρέπει να είχε αξιόλογη παράδοση στην Ελλάδα της εποχής εκείνης.
@Πυλαγόροι ή Πυλαγόραι. Αντιπρόσωποι των πόλεων στο αμφικτιονικό συνέδριο στις πύλες. Υπήρχαν στην αρχαιότητα πολλές, από πολύ παλιά, σχηματισμένες ομοσπονδίες ελληνικών πόλεων, δηλαδή θρησκευτικές ενώσεις γύρω από ένα θρησκευτικό γειτονικό κέντρο λατρείας που ήταν αφιερωμένο σε κάποιο θεό. Είναι οι γνωστές αμφικτιονίες. Στα αρχαία αμφικτίονες σήμαινε αυτοί που κατοικούν γύρω. Το όνομα αμφικτιονία συνδέθηκε κυρίως – και σχεδόν αποκλειστικά με μία από τις ενώσεις που αναδείχθηκε η σπουδαιότερη. Αυτή είχε την έδρα της στις Θερμοπύλες.
@Η ποίηση όπως και στους άλλους λαούς, έτσι και στους Έλληνες, αναπτύχθηκε νωρίτερα από τον πεζό λόγο αλλά τα προϊόντα της έμεινα άγραφα για μερικούς αιώνες, γιατί η γραφή μολονότι γνωστή από την υστεροελλαδική εποχή (1600-1100 πΧ.) δεν ήταν πολύ διαδεδομένη και οι γραφικές ύλες ήταν δύσχρηστες (πήλινες ή ξύλινες πινακίδες, λίθινες στήλες, μεταλλικές πλάκες).
Τα ποιήματα διαδίδονταν από στόμα σε στόμα και από γενιά σε γενιά. Σήμερα θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι πριν το 700 πΧ χρησιμοποιούσαν για γραφική ύλη κατεργασμένο δέρμα ζώου και πάπυρο που τον εισήγαγαν από την Αίγυπτο και ότι τα έπη του Όμηρου καταγράφηκαν πριν από τον 8ο, ίσως και τον 9ο αιώνα πΧ από τον ίδιο ποιητή.
Για το αν η Ιλιάδα και η Οδύσσεια είναι έργα του Όμηρου ή προγενέστερων ποιητών ή λαϊκή μούσα θα τα αφήσουμε στον ειδικό να αποφανθεί.
@Οι άνθρωποι για πολλά χρόνια επικοινωνούσαν μεταξύ τους μόνο με τον προφορικό λόγο. Ο γραπτός λόγος που είναι η μόνιμη αποτύπωση του προφορικού με σημεία αναπτύχθηκε πολύ αργότερα. Μεταξύ προφορικού και γραπτού λόγου σε όλους τους λαούς και σε όλες τις εποχές υπάρχει διαφορά. Ο γραπτός λόγος είναι τελειότερος και τεχνικότερος από τον προφορικό.
Γραπτός και προφορικός λόγος διαιρούνται σε δύο μεγάλα γένη: την ποίηση και τον πεζό λόγο. Καθένα από τα γένη υποδιαιρείται σε τρία είδη. Η ποίηση στο έπος, την λυρική ποίηση και το δράμα. Ο πεζός λόγος την ιστορία, την φιλοσοφία και την ρητορεία. Το καθένα από τα τρία είδη του πεζού λόγου αντιστοιχεί σε ένα από τα τρία είδη της ποίησης, δηλαδή η ιστορία στο έπος, η φιλοσοφία στην λυρική ποίηση και η ρητορεία στο δράμα.
Βελλιανίτης