Άρθρο του Π. Νταή στην εφημερίδα “πολιτική”: Η… “μικρή” Ηγουμενίτσα
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “πολιτική” στο φύλλο του Ιουλίου
Του Παναγιώτη Νταή, δημοτικού σύμβουλου δήμου Ηγουμενίτσας
Η… “μικρή” Ηγουμενίτσα
Στο άρθρο αυτό θα αναφέρουμε τρία παραδείγματα που δείχνουν την κατάσταση που επικρατεί τα τελευταία χρόνια στο Δήμο Ηγουμενίτσας:
Παράδειγμα πρώτο: Ενόψει της ιδιωτικοποίησης του λιμανιού Ηγουμενίτσας, ο Δήμος διεκδικεί τον αποχαρακτηρισμό της χερσαίας ζώνης και την απόδοσή της στο δημόσιο και εν τέλει στη διαχείριση του Δήμου. Εν πρώτοις αποτελεί σωστή διεκδίκηση, αλλά αν δεν συμπεριλάβει και το χώρο που προορίζεται να κατασκευαστεί η Μαρίνα Ηγουμενίτσας, καθώς και τα υπάρχοντα καταφύγια σκαφών Συβότων και Πλαταριάς, είναι ατελής γιατί αφήνει εκτός όλο το «δυναμικό» τμήμα της λεγόμενης χερσαίας ζώνης λιμένα, αυτό δηλαδή που θα μπορεί να ωθήσει την περιοχή σε άλλες αναπτυξιακές προοπτικές. Αν δεν διεκδικήσει συμμετοχή του δημοσίου στην λήψη κρίσιμων αποφάσεων για τη λειτουργία του λιμανιού, αν δεν απαιτήσει αντισταθμιστικά οφέλη από τον ΟΛΗΓ, αν δεν παλέψει μαζί με τους εργαζόμενους για την διασφάλιση των δικαιωμάτων τους, είναι μια ημιτελής προσπάθεια. Ο Δήμος όμως, αντ΄ αυτών αρκείται να διεκδικεί τα αυτονόητα εξαντλώντας τις δυνάμεις του στο αν θα λάβει μερικά μέτρα γης παραπάνω. Χωρίς τη μαρίνα και τα καταφύγια σκαφών, η διαχείριση της χερσαίας ζώνης θα έχει μεγαλύτερο κόστος από τα προσδοκώμενα έσοδα. Η Δημοτική Αρχή κάνει πως διεκδικεί κάτι το οποίο αποτελεί ήδη ειλημμένη απόφαση, ώστε όταν αυτή ανακοινωθεί επίσημα να το θεωρήσει επιτυχία. Όλα για την επικοινωνία, τίποτα για την ουσία.
Παράδειγμα δεύτερο: Πριν από ενάμιση περίπου έτος αποφασίστηκε η κατάργηση των τμημάτων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης που λειτουργούν στην Ηγουμενίτσα, κάτι που προοιώνιζε εμμέσως πλην σαφώς την πρόθεση του υπουργείου Παιδείας να λάβει την οριστική απόφαση για τη μη λειτουργία νέου τμήματος. Ο Δήμος, μαζί με άλλους τοπικούς φορείς δικαίως διαμαρτυρήθηκαν, αλλά πέραν τούτου δεν έγινε τίποτε άλλο. Ούτε ένα έγγραφο για τη διεκδίκηση της λειτουργίας πανεπιστημιακού τμήματος, ούτε μια παράσταση στο αρμόδιο υπουργείο, ούτε κάποια μελέτη εκπονήθηκε η οποία να τεκμηρίωνε τη σκοπιμότητα ίδρυσης τμήματος στην περιοχή με βάση τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα, ούτε καμία κινητοποίηση του … «λόμπι» των Θεσπρωτών πανεπιστημιακών. Όλα αφέθηκαν στον αυτόματα πιλότο με αποτέλεσμα πριν από λίγες ημέρες να οριστικοποιηθεί η απόφαση για τη μη λειτουργία νέου τμήματος στην πόλη. Δηλαδή, πέσαμε εντελώς αμαχητί.
Παράδειγμα τρίτο: Ο Δήμος αποφάσισε να εγκαταστήσει σύστημα χρήσης ηλεκτρικών ποδηλάτων, στο πλαίσιο της προσπάθειας για την μείωση της χρήσης αυτοκινήτου από τους κατοίκους της πόλης, με δύο σταθμούς στην Πλατεία Δημαρχείου Ηγουμενίτσας και στην Πλαταριά, με ένα έργο σχετικά μικρού κόστους (36.000 ευρώ). Κατ΄ αρχήν πρόκειται για μια ορθή κίνηση, αλλά η επιλογή του ενός σταθμού στην Ηγουμενίτσα την καταδικάζει εκ των προτέρων σε αποτυχία. Για να λειτουργήσει αποτελεσματικά ένα τέτοιο σύστημα, απαιτεί τουλάχιστον τρεις σταθμούς (ένα στο κέντρο της πόλης και από έναν στην ευρύτερη περιοχή της βόρειας και νότιας εισόδου) ώστε να δημιουργηθεί το απαραίτητο δίκτυο που θα διευκολύνει και θα ωθήσει τους δημότες να χρησιμοποιούν το ποδήλατο αντί για το αυτοκίνητό τους, στις καθημερινές κινήσεις τους προς και από το κέντρο της πόλης. Το κόστος της δημιουργίας άλλων δύο σταθμών είναι μικρό (14.000 ευρώ) και σίγουρα θα μπορούσε να καλυφθεί από τον προϋπολογισμό του Δήμου, όταν μάλιστα από τον ίδιο προϋπολογισμό αποφασίστηκε να καλυφθεί η αγορά πολυτελών ρυπογόνων αυτοκινήτων μεγάλου κυβισμού.
Τα τρία αυτά παραδείγματα δείχνουν χαρακτηριστικά την πολιτική της Δημοτικής Αρχής: ασχολούμαστε με τα μικρά, γιατί μόνο αυτά νομίζουμε ότι μπορούμε να ελέγξουμε και ότι δεν μπορούμε να φτάσουμε το αγνοούμε. Έτσι όμως η πόλη χάνει ευκαιρίες και καθηλώνεται στην μιζέρια. Δυστυχώς, με αυτή την τακτική έχουν φέρει ένα Δήμο με μεγάλες προοπτικές, στα δικά τους μικρά μέτρα. Αρκούνται στην … «μικρή Ηγουμενίτσα», ενώ η κοινωνία της έχει βούληση και δυνατότητες για πολύ πιο σημαντικά πράγματα.
