Άννα Στεργίου για ΟΛΗΓ: Αποχαιρέτα την παραλιακή Θεσπρωτία, που χάνεις…
Της Άννας Στεργίου*
Αποχαιρέτα την παραλιακή Θεσπρωτία, που χάνεις, παραφράζοντας τον ποιητή…
Σε όλες τις δύσκολες εποχές τα λιμάνια και η ναυτιλία ήταν το ισχυρό ατού της χώρας, που συνέβαλαν ακόμη και στην απελευθέρωσή της. Η υπόθεση πώλησης του πλειοψηφικού πακέτου του Οργανισμού Λιμένος Ηγουμενίτσας κατά 67% διαφέρει αισθητά από την υπόθεση του λιμανιού της Cosco, όπου οι Κινέζοι πήραν κομμάτι από τα πολλά και μεγάλα λιμάνια του Πειραιά.
Οι αιτιάσεις της κυβέρνησης Μητσοτάκη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ φταίει για την πώληση του πλειοψηφικού πακέτου των μετοχών του ΟΛΗΓ στον όμιλο επιχειρήσεων Γκριμάλντι έπεσαν για ακόμη μία φορά στο κενό. Σε αντίστοιχη περίπτωση το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης δεν παραχωρήθηκε, μολονότι υπήρχε σχετική δέσμευση προς τους δανειστές για την πώληση περιφερειακών λιμανιών την περίοδο πρωθυπουργίας Σαμαρά.
Ως τις 3 Φεβρουαρίου 2062 με την παρούσα σύμβαση, που συζητείται στην Ολομέλεια της Βουλής και με δικαίωμα παράτασης ο νομός Θεσπρωτίας χάνει οριστικά το παραλιακό του μέτωπο, αντί ν΄ ακολουθηθεί έστω η λογική των υποπαραχωρήσεων. Το λιμάνι της Ηγουμενίτσας, το λιμάνι της Σαγιάδας, τα λιμανάκια των Συβότων και της Πλαταριάς περνούν για δεκαετίες υπό τον έλεγχο του ομίλου Γκριμάλντι, μολονότι ανήκουν σε παραμεθόριο περιοχή.
Η κυβέρνηση χρυσώνει μόνο το χάπι κατόπιν πιέσεων της αξιωματικής αντιπολίτευσης κι άλλων κομμάτων της αντιπολίτευσης αφήνοντας ελεύθερη τη χερσαία ζώνη και δωρεάν τον χώρο του πάρκινγκ με προβλέψεις για επενδύσεις αλλά γενικά κι αόριστα και χωρίς συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα.
Το παρόν νομοσχέδιο δίνει δικαίωμα εκμετάλλευσης κι αξιοποίησης της κινητής κι ακίνητης περιουσίας, ακόμη και για βιομηχανική χρήση μέσα στην πόλη της Ηγουμενίτσας κι όχι μόνο για εμπορικές δραστηριότητες ενώ αφήνει παραθυράκια για το θέμα της παραγωγής απορριμμάτων εντός του ΟΛΗΓ. Πρόκειται για μία αποικιοκρατικού τύπου σύμβαση, με πολλές γραφειοκρατικές αγκυλώσεις, που αναμένεται να δημιουργήσει περαιτέρω προβλήματα στον λαό της Θεσπρωτίας αλλά και μόνιμες έριδες με την ίδια την εταιρεία.
Αφήνει, δε, μετέωρους τους εργαζόμενους με τις αοριστίες περί αύξησης των θέσεων απασχόλησης ενώ αφήνει ερωτηματικά ως προς τη χρηματοδότηση του οργανισμού, καθώς ο ΟΛΗΓ δύναται να παίρνει τραπεζικά δάνεια αλλά χωρίς να υπάρχει πρόβλεψη για το τι μέλλει γενέσθαι σε περίπτωση πτώχευσης.
Γενικές κι αόριστες κι οι υποχρεώσεις περί δημιουργίας μαρίνας, αφού δεν γνωρίζουμε που, πως, πότε και καθρεφτάκια για ιθαγενείς σε ό, τι αφορά στα αντισταθμιστικά οφέλη των δήμων Ηγουμενίτσας και Φιλιατών, που έτσι κι αλλιώς προβλέπονται γενικά σε τέτοιου είδους συμβάσεις. Ίσα – ίσα δημιουργούνται και ζητήματα ανταγωνισμού μεταξύ του ομίλου Γκριμάλντι κι άλλων ναυτιλιακών εταιρειών.
Με τη σύμβαση που συνέταξε η ελληνική κυβέρνηση Μητσοτάκη το μόνο που έκανε ήταν να καταδικάσει για δεκαετίες ολόκληρες τον ήδη ρημαγμένο νομό Θεσπρωτίας βάζοντας μόνο ως δικλείδα το άρθρο 25 για δικαίωμα πρόωρης καταγγελίας.
Ένα νομοσχέδιο για κλάματα με φοροαπαλλαγές για τον όμιλο Γκριμάλντι, που φέρει την υπογραφή Μητσοτάκη – Πλακιωτάκη – Γιόγιακα κι εσχάτως και την υπογραφή Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη. Νομοσχέδιο, το οποίο δίνει έναντι πινακίου φακής όλες τις λιμενικές υποδομές του νομού και χωρίς η πόλη να παίρνει καν σιδηροδρομική σύνδεση ή έστω νέες εκπαιδευτικές υποδομές για ν΄ αναπτυχθεί, αντί να φθίνει διαρκώς αναπτυξιακά, κάτι που φάνηκε από την πληθυσμιακή κατάρρευση του νομού στις διπλές εκλογές του 2023.
Η εταιρεία κάνει τη δουλειά της αλλά η κυβέρνηση δείχνει με τον πιο επαίσχυντο τρόπο πως εκείνοι που συνέταξαν το κείμενο δεν είχαν την παραμικρή σκέψη για το συμφέρον του λαού της Θεσπρωτίας. Η κυβέρνηση κι ο τοπικός βουλευτής πανηγυρίζουν την αποικιοκρατική σύμβαση. Δυστυχώς ο λαός της Θεσπρωτίας γρήγορα θ΄ αντιληφθεί ότι του πούλησαν προεκλογικά φύκια για μεταξωτές κορδέλες αλλά πλέον είναι αργά.
*Η Άννα Στεργίου ήταν υποψήφια βουλευτής Θεσπρωτίας του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ στις διπλές εκλογές του 2023
