Αγανάκτηση, θυμός, φόβος στην Θεσπρωτία

Συζητώντας με πολλούς πολίτες στην Θεσπρωτία αυτό που έχω εισπράξει είναι αγανάκτηση, θυμό, φόβο…. για το θέμα του κορονοϊού μιλάω.

Συναισθήματα που είχαν ξεκινήσει λίγο μετά από την παύση του lockdown όταν από την μια αισθανόταν την οικονομική κατάρρευση να έρχεται και από την άλλη να αισθάνονταν ότι θυσίασαν την οικονομική επιβίωση για να γλιτώσουν από τον ιό και αυτός θα μπει, όχι από το παράθυρο αλλά από τις ανοιχτές θύρες.

Και όταν το σενάριο “κρούσματα κορονοϊού” στην Θεσπρωτία ήταν γεγονός ο φόβος μεγάλωσε. Πλέον ήταν μια πραγματικότητα.

Και φθάνουμε στην κατάσταση όπου η κυβέρνηση συνεχίζει την ασταθή της επικοινωνία με τον ίδιο τον πρωθυπουργό να είναι εν μέσω συνωστισμού χωρίς μάσκες και την ίδια ώρα να σταματούν τα πανηγύρια. Πως θα πείσεις τον λαό ότι έχεις δίκιο;

Όχι στα πανηγύρια. Αλλά τα σύνορα στην Θεσπρωτία άνευ ελέγχων για κορονοϊό. Την ώρα που τα κρούσματα στην γείτονα χώρα είναι πάρα πολλά. Αλλά από το Μαυρομάτι μπαινοβγαίνουν οι άνθρωποι χωρίς τεστ. Και στην Κακαβιά πότε γίνονται τεστ πότε όχι. Πάρτε τώρα που γυρίζει….

Δηλαδή τι περιμένουμε; Δεκάδες εισαγόμενα κρούσματα από το Μαυρομάτι για να επαναλάβουμε τον Προμαχώνα; Η πρόληψη είναι άγνωστη λέξη; Και μιλάμε για τις κεντρικές αποφάσεις. Γιατί κεντρικά παίρνονται οι βασικές αποφάσεις.

Αυτές είναι οι ανησυχίες των πολιτών… και όχι μόνο των πολιτών.

Τι σόι επιτυχία θα είναι αυτή της κυβέρνησης όταν ούτε την οικονομία θα σώσει ούτε την υγεία;

Και θα αρχίσει πάλι το καινούριο με τις μάσκες. Υποχρεωτικά σε κλειστούς χώρους προτείνουν οι λοιμωξιολόγοι. Τώρα θα προστατεύει; Για πόσες μέρες; Θα προστατεύει σε όλους τους κλειστούς χώρους ή μόνο σε κάποιους;

Αντιφατικές αποφάσεις που φανερώνουν ότι το μόνο υπαρκτό σχέδιο της κυβέρνησης είναι το “Απόψε αυτοσχεδιάζουμε”.

Τις αντιφάσεις τις είχα επισημάνει από την αρχή. Που απαγόρευσαν το καρναβάλι αλλά άφησαν τα γήπεδα με κόσμο. Αυτές οι αντιφάσεις στην αρχή πέρασαν λίγο χαλαρά. Όμως συνέχισαν. Καμία σταθερότητα. Έγιναν επιθεώρηση, εδώ κολλάει εκεί δεν κολλάει. Ένας ιός με ιδιαίτερες προτιμήσεις. Ένας ιός που αποφεύγει τον χώρο που υπάρχουν κυβερνητικοί επίσημοι.

Να όπως το παράδειγμα των υπεύθυνων…. ανάμεσα σε κόσμο ο Χαρδαλιάς και ο Τσιόδρας χωρίς καμία προφύλαξη. Ξύλο στην πλατεία της Κυψέλης χειροκρότημα στην πλατεία της Ομόνοιας.

Ο ίδιος ο πρωθυπουργός ακόμα και σε τάξη σχολείου πήγε χωρίς μάσκα. Ας αφήσουμε τις εικόνες σε εγκαίνια και συγκεντρώσεις. Γιατί ο πολίτης να φορέσει μάσκα ή να κρατήσει τις αποστάσεις όταν ο ίδιος ο πρωθυπουργός δεν το κάνει.

Και με αυτήν την στάση όχι μόνο δεν έδιναν το καλό παράδειγμα, αλλά, έδωσαν και έδαφος στους συνωμοσιολόγους να θεωρούν ότι δικαιώνονται.

Η ατομική ευθύνη πρωτίστως δεν αφορά τους υπεύθυνους; Τους αξιωματούχους της χώρας;

Κλείνω με την ατάκα που ακούγεται περισσότερο: Έκατσα εγώ μέσα για να έρθει ο κορονοϊός από αλλού;

Ναι, δεν μπορεί μια κοινωνία, δεν μπορεί ο άνθρωπος να είναι μόνιμα κλεισμένος. Αλλά θα έπρεπε να μας είχαν πείσει, κυρίως με το παράδειγμα τους και την σταθερότητα των απόψεων τους για τα μέτρα προστασίας, θα έπρεπε να τονωθεί ο εσωτερικός τουρισμός, θα έπρεπε να δεχθούμε τουρίστες με όσο το δυνατόν ανύπαρκτο ιό, με τεστ και έλεγχο. Σε όλους και όχι δειγματοληπτικά, να έχουμε τον έλεγχο της κατάστασης, και όχι να τρέχουμε πίσω από τις καταστάσεις.

Και με τον σατιρικό τρόπο…..: