Ένας ζωντανός θρύλος πέρασε στη σιωπή
Σε ηλικία 90 ετών έφυγε από τη ζωή ο Πετρολούκας Χαλκιάς, ένας από τους σπουδαιότερους μουσικούς που γέννησε η Ήπειρος και θεμελιωτής της ελληνικής παραδοσιακής μουσικής ταυτότητας. Η απώλειά του σκόρπισε θλίψη σε όλη τη χώρα, ιδιαίτερα σε όσους μεγάλωσαν με τη φωνή του κλαρίνου του.
Από τα βουνά της Ηπείρου στις σκηνές του κόσμου
Ο Πετρολούκας Χαλκιάς γεννήθηκε το 1934 στο Δελβινάκι Πωγωνίου. Μεγάλωσε σε οικογένεια μουσικών και από μικρός έδειξε ότι η μουσική δεν ήταν για εκείνον απλώς ένα επάγγελμα, αλλά μοίρα. Ξεκίνησε να παίζει επαγγελματικά μόλις στα 11 του χρόνια και σύντομα έγινε σημείο αναφοράς στα πανηγύρια της Ηπείρου.
Το 1960 μετανάστευσε στις ΗΠΑ, όπου για δύο δεκαετίες διέδωσε τη δημοτική μουσική στα πέρατα του κόσμου, παίζοντας ακόμα και σε εκδηλώσεις στον Λευκό Οίκο. Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα το 1979, αφιερώθηκε στην καλλιέργεια και διάδοση της ηπειρώτικης μουσικής παράδοσης.
Το κλαρίνο του έλεγε ιστορίες
Ο ήχος του δεν ήταν τεχνικά άρτιος απλώς – ήταν συγκλονιστικά ανθρώπινος. Το παίξιμό του μετουσίωνε τον πόνο, τη χαρά, τη μνήμη της ξενιτιάς και την απλότητα του χωριού σε ήχο. Για τους γνώστες, ο ήχος του Χαλκιά δεν μιμούνταν την Ήπειρο – ήταν η Ήπειρος.
Είχε πάνω από 1.000 ηχογραφήσεις στο ενεργητικό του, δεκάδες συνεργασίες και άφησε πίσω του μαθητές και συνεχιστές που σήμερα αναγνωρίζουν ότι υπήρξε κάτι πολύ περισσότερο από μουσικός: ήταν ένας δάσκαλος ζωής.
Αποχαιρετισμοί και τιμές
Ο θάνατός του προκάλεσε κύμα συγκίνησης. Ο τραγουδιστής Γιάννης Καψάλης, με τον οποίο συνεργάστηκε, έγραψε:
«Κακό ξημέρωμα για όλους. Καλό ταξίδι μπάρμπα Πέτρο, σε ευχαριστούμε για όλα.»
Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας και σύσσωμος ο πολιτικός και καλλιτεχνικός κόσμος απέτισαν φόρο τιμής, αποκαλώντας τον «πατέρα του ελληνικού κλαρίνου».
Κληρονομιά που δεν σβήνει
Ο Πετρολούκας Χαλκιάς άφησε πίσω του μια τεράστια παρακαταθήκη. Μια φωνή που δεν σίγησε ποτέ. Ένας ήχος που δεν θα πάψει ποτέ να συνοδεύει τα ηπειρώτικα πανηγύρια, τις μνήμες της παράδοσης και τις καρδιές όσων τον άκουσαν.
Καλό ταξίδι, δάσκαλε. Η μουσική σου δεν θα σταματήσει ποτέ να μιλά.
