Ακολουθήστε μας στο VIBER για να λαμβάνετε σε πραγματικό χρόνο τις αναρτήσεις μας.

https://invite.viber.com/?g2=AQAhvsW7isOUdlCEkVCqv7YorRka1dt%2FMmmYsdlj%2BHNRIl0RiuqqmD4CiLD5s2SY

Όποτε θέλετε μπορείτε να αποχωρίσετε (αν και δεν το θέλουμε).

Κεστρίνη, ένα όμορφο χωριό (φωτό – βίντεο)

Το αφιέρωμα αυτό δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Step τεύχος Φεβρουαρίου – Μαρτίου 2020.

Κείμενο: π. Ηλίας Μάκος, Τάσσος Σταύρου. Φωτογραφίες / βίντεο (YouTube DroneworX TS ): Τάσσος Σταύρου

π. Ηλίας Μάκος

Η Κεστρίνη είναι όμορφα και ομοιόμορφα χτισμένη στα πόδια του μικρού βουνού «Μαύρο Όρος» και μεγάλα τμήματά της ήταν κατά το παρελθόν βαλτώδεις εκτάσεις.  Απέναντι υψώνεται λόφος, όπου σώζονται τα ερείπια αρχαίας ακρόπολης, που έχει το όνομα «Πύργος».

Κοντά στο εξωκκλήσι του Αγίου Νικολάου, που χτίστηκε στα θεμέλια παλαιάς εκκλησίας, έχει εντοπιστεί σπηλιά, που δεν έχει εξερευνηθεί.

Γύρω απ’ αυτό το εξωκκλήσι βρέθηκαν ερείπια του αλλοτινού οικισμού «Μαυρομαντήλα», που δεν μπορεί να προσδιοριστεί η ακμή και η παρακμή του.

Το 1850, οπότε κτίστηκε και ο παλαιός ναός του Αγίου Μηνά,  κατοικούνταν από χριστιανικές οικογένειες, που ομιλούσαν και την αρβανίτικη γλώσσα.

O πρώτος αυτός ναός είναι αγιογραφημένος με αξιόλογες αγιογραφίες, βυζαντινής τεχνοτροπίας, οι οποίες τα νεότερα χρόνια υπάρχουν κάτω από το ασβέστωμα και δεν φαίνονται. Στον εξωτερικό του χώρο, υπήρχε και το παλαιό νεκροταφείο του χωριού. 

Σύμφωνα με μαρτυρίες οι οικογένειες αυτές είχαν μετοικήσει στην απόμακρη και απόκρυφη, για τα δεδομένα της εποχής εκείνης, περιοχή από χωριά του ευρύτερου γεωγραφικού χώρου, συμπεριλαμβανομένης της Βορείου Ηπείρου. Και αυτό, προκειμένου να αποφύγουν την τουρκική καταπίεση και καταδίωξη, τόσο την κοινωνική όσο και τη θρησκευτική, επέλεξαν ένα μέρος ασφαλές, όπου δεν μπορούσαν να έχουν εύκολη πρόσβαση οι κατακτητές. Επιπλέον επειδή ήταν κτηνοτροφικές οικογένειες διάλεξαν και ένα μέρος κατάλληλο για τη βόσκηση των κοπαδιών τους.

Σύμφωνα με μαρτυρίες, το 1899 λειτουργούσε δημοτικό σχολείο, που αριθμούσε τριάντα μαθητές και το οποίο σταμάτησε να λειτουργεί τα τελευταία χρόνια.

ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΣΗΜΕΡΑ 

Ο αναδασμός του κάμπου και η καλλιέργεια εσπεριδοειδών, σε συνδυασμό με την εργατικότητα των κατοίκων, είχε ως αποτέλεσμα τη γρήγορη οικονομικοκοινωνική ανάπτυξη του χωριού. Χαρακτηριστικό είναι ότι σήμερα εξάγεται σε βαλκανικές χώρες και στη Ρωσία μεγάλος αριθμός ποιοτικών μανταρινιών. Παράγονται, επίσης, και εκλεκτά ακτινίδια.

Η οικονομικοκοινωνική ανάπτυξη, που παρατηρήθηκε, ήταν και ο βασικός λόγος, που συγκρατήθηκε ο πληθυσμός στην εστία του και έλάχιστοι μετανάστευσαν στην Ευρώπη (κυρίως στη Γερμανία), αλλά και στην Αμερική, καθώς και σε αστικά κέντρα της Ελλάδας.

Οι Κεστρινιώτες κατά κοινή ομολογία είναι φιλοπρόοδοι και δημιουργικοί άνθρωποι, εμφανίζουν δυναμική ανέλιξης και διαθέτουν συγκροτημένη και ολοκληρωμένη πολιτιστική ταυτότητα.

Διατηρούν τα ήθη και τα έθιμα του παρελθόντος, τις αρχές και τις αξίες της Ελληνορθόδοξης παράδοσης και πνευματικότητας, βάσει των οποίων γαλουχούνται οι νεότερες γενιές.

Ο ΝΕΟΣ ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΗΝΑ

«Στολίδι» της Κεστρίνης θεωρείται και είναι ο νέος ναός του Αγίου Μηνά, που περιλαμβάνει οργανωμένο και εξοπλισμένο Πνευματικό Κέντρο.

Θεμελιώθηκε στις 2 Φεβρουαρίου του 1980 και εγκαινιάσθηκε στις 10 Νοεμβρίου του 1991 από το Μητροπολίτη Παραμυθίας Τίτο.

Καθοριστικά συνέβαλαν στην οικοδόμησή του οι κάτοικοι της Κεστρίνης, που έκαναν μεγάλες προσφορές, με μπροστάρη τον αείμνηστο πρωτοπρεσβύτερο π. Κυριάκο Γκίκα (διαδέχθηκε τον καλό και σεμνό ιερωμένο π. Κων/νο Καλιαμούρη).  Ο π. Κυριάκος ενεργοποίησε πιστούς στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και συνέδραμαν ποικιλότροπα.

Στο ναό εκθέτονταν και λείψανα του Αγίου Μηνά, τα οποία κλάπηκαν από αγνώστους το Μάιο του 2016.

Για τους πιστούς της Κεστρίνης ο Άγιος Μηνάς ανοίγει τους δρόμους της ζωής τους, είναι ο καθρέπτης της ψυχής τους, είναι ο αληθινός φωταγός. Γι’ αυτό του ανοίγουν τις πόρτες της καρδιάς τους και δέχονται τις δωρεές του.

ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΚΕΙΜΗΛΙΑΡΧΕΙΟ-ΜΟΥΣΕΙΟ

Με σκοπό κειμήλια (εικόνες, βιβλία, έγγραφα, άμφια), που ήταν λησμονημένα σε σιωπηλές και αραχνιασμένες γωνιές, να είναι διαθέσιμα σε επισκέπτες και να τους φέρνουν σε επαφή με την Ορθόδοξη παράδοση του τόπου, στήνεται με σταδιακά βήματα από την ενορία Κεστρίνης, το ξεκίνημα έγινε το 2019, το πρώτο στη Θεσπρωτία ενοριακό Εκκλησιαστικό Κειμηλιαρχείο-Μουσείο. 

Tο Εκκλησιαστικό Μουσείο στοιχειοθετεί μια πάλη ενάντια στο χρόνο και τη φθορά, θα λειτουργεί ως κιβωτός προγονικών θησαυρών για τις επερχόμενες γενιές. Θα ανασύρει μνήμες, θα  ξαναζωντανεύει ανθρώπους, θα φωτίζει εποχές. 

Ο εκθεσιακός χώρος, όπου θα υπάρχουν αποδείξεις  της εκκλησιαστικής παράδοσης του τόπου, που θα είναι διαθέσιμος για επίσκεψη σε κάθε ενδιαφερόμενο, θα αποτελεί μια ζωντανή μαρτυρία της αγνής πίστης και της αληθινής ευλάβειας, αλλά και μια σημαντική παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές.

Αυτή η κληρονομιά θα λειτουργεί ως μια ζωντανή φλέβα, από την οποία θα μεταγγίζεται στο διάβα του χρόνου η συνείδηση της φυλής και η αυθεντικότητα της Ορθοδοξίας.

Τάσσος Σταύρου

Το εικόνισμα Άγιου Δονάτου. Στον λόφο Μαύρο Όρος, σύμφωνα με δηλώσεις κατοίκων,  βρέθηκε η εικόνα του Άγιου Δονάτου ύστερα από όραμα που είχε μια γυναίκα. Στο σημείο αυτό υπήρχε κάποτε μικρό πετρόχτιστο εκκλησάκι που χρονολογούταν πριν το 1850. Εκεί  υπάρχει ο βράχος στον οποίο ο Άγιος Δονάτος καθόταν να ξεκουραστεί και άφησε το αποτύπωμα από την παλάμη του. Δίπλα από τον προαύλιο χώρο του Αγ. Νικολάου υπάρχει ένα πολυβολείο του ελληνικού στρατού Σπηλιά Μαυρομαντήλας. Λένε ότι κατά την  τουρκοκρατία οι Τούρκοι σκότωσαν όλα τα αρσενικά παιδιά και τα πέταξαν μέσα στην σπηλιά. Ύστερα από αρκετά χρόνια που χάθηκαν και οι μανάδες η σπηλιά εξερευνήθηκε και βρέθηκαν μαύρα μαντήλια και έτσι βγήκε το όνομα της περιοχής και της σπηλιάς.