Άρθρο της Άννας Στεργίου με αφορμή την παγκόσμια μέρα Θεάτρου

Της Άννας Στεργίου*

Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου σήμερα… Μία από τις πιο σημαντικές μέρες για την ίδια τη χώρα, που γέννησε το σύγχρονο θέατρο και θα έπρεπε να είναι το επίκεντρο της θεατρικής δραστηριότητας.

Η Θεσπρωτία μπορεί να παινευτεί για την πορεία των θεατρικών καλλιτεχνικών της ομάδων. Έχει ιδιαίτερα αξιόλογες θεατρικές ομάδες, που παράγουν πολύ σημαντικό έργο κι έχουν αποτύπωμα και στην πρωτεύουσα του νομού και στις δυο μεγάλες κωμοπόλεις, τους Φιλιάτες και την Παραμυθιά. Μία πορεία, που λόγω της οικονομικής δυσχέρειας, που επικρατεί στα ελληνικά νοικοκυριά, δεν είναι πάντα εύκολη. 

Ταυτόχρονα όμως η Θεσπρωτία έχει και καλλιτέχνες, που είναι επαγγελματίες του χώρου. Κι όσοι είναι επαγγελματίες ταλαιπωρήθηκαν αφάνταστα από τα μέτρα της κυβέρνησης για την πανδημία. Θέσεις εργασίας χάθηκαν κι άνθρωποι του θεάτρου κι οι οικογένειές τους βρέθηκαν ξαφνικά χωρίς μεροκάματο.

Η υπόθεση Λιγνάδη έφερε ένα ακόμη τραύμα στην ελληνική θεατρική σκηνή. Η διαρκής υπενθύμιση πως το MeToo συμβαίνει μεταξύ καλλιτεχνών δεν ισχύει. Το MeToo δυστυχώς υπάρχει παντού. Οι άνθρωποι του θεάτρου όμως είχαν απλά την δύναμη να πετάξουν τη ντροπή από πάνω τους. Γιατί το θέατρο πάνω απ΄όλα είναι κάθαρση.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη προχώρησε και σ’ άλλο τραγικό ολίσθημα. «Εξαφάνισε» στην κυριολεξία τους ανθρώπους του θεάτρου θεωρώντας του αποφοίτους λυκείου, παρά τις μεταλυκειακές τους σπουδές και τη σημαντική εμπειρία τους. 

Με την ιδιότητα της δημοσιογράφου θα πω ότι γνώρισα σπουδαίους ανθρώπους στην ελληνική θεατρική σκηνή. Με την ιδιότητα της συγγραφέως αλλά και την πολιτική μου ταυτότητα δηλώνω ότι θα είμαι πάντα στο πλευρό των καλλιτεχνών, ερασιτεχνών κι επαγγελματιών αλλά και δίπλα στους ανθρώπους, που βρίσκονται πίσω από τη σκηνή.

Η Θεσπρωτία έχει το αρχαίο θέατρο των Γιτάνων, που πρέπει ν΄αναβαθμιστεί μαζί με τον περιβάλλοντα χώρο ενώ οι πολιτιστικές, ερασιτεχνικές της ομάδες στον νομό, που απέδειξαν κι εμπράκτως το εξαιρετικό τους επίπεδο, έχουν πολύ σημαντικό ρόλο να παίξουν.  

Σε κάθε περίπτωση, το ελληνικό θέατρο υπό όρους, θα έπρεπε να είναι εξαγώγιμο πολιτιστικό αγαθό, είτε σε επαγγελματικό είτε σε ερασιτεχνικό πεδίο, αντί να είναι στο περιθώριο. Γιατί έτσι και περισσότερες θέσεις εργασίας θα δημιουργηθούν για Έλληνες καλλιτέχνες κι οι ερασιτέχνες είναι και φυτώριο αυριανών επαγγελματιών αλλά και γέφυρα φιλίας μεταξύ των λαών. Η διπλωματία του πολιτισμού είναι σπουδαία γιατί βοηθά να χτιστούν πολιτιστικές γέφυρες, που ενώνουν, αντί να διχάζουν τις κοινωνίες.

Πάνω απ΄όλα όμως το θέατρο δίνει κουράγιο απέναντι στα όσα ζοφερά συμβαίνουν γύρω μας. Είναι ανάταση ψυχής και μια διαρκής υπενθύμιση ότι ο πολιτισμός είναι αυτός, που κάνει τους ανθρώπους να σκέφτονται και να δημιουργούν. Η εργασία φέρνει το ζην αλλά ο πολιτισμός το ευ ζην.  

*Η Άννα Στεργίου είναι κοινωνιολόγος, δημοσιογράφος και συγγραφέας κι υποψήφια του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ στη Θεσπρωτία