Άρθρο: Ο δήμος Σουλίου χάνει την ζωή του

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Του Μιχάλη Παππά

Ο δήμος Σουλίου κατά γενική ομολογία και αντικειμενικά είναι ένας δήμος προνομιούχος. Έχει δύο ποτάμια, λίμνη, βουνά, ιστορία, το Σούλι, μυθολογία και ανθρώπους φιλότιμους.

Παρόλα αυτά η περιοχή δεν έχει την ανάπτυξη που της αρμόζει. Τόσο οι μέχρι τώρα τοπικοί άρχοντες όσο και πιο κεντρικά άφησαν αυτήν την περιοχή εγκλωβισμένη στην μετριότητα.

Το ίδιο γίνεται και σήμερα. Μια απλή διαχείριση της καθημερινότητας και έργα – ασπιρίνες. Αυτό που λείπει διαχρονικά, με ελάχιστες εξαιρέσεις, είναι το πραγματικό όραμα για τον δήμο που θα τον κάνει πρωτοπόρο σε όλους τους τομείς.

Ένα όραμα ανάπτυξης που θα μπορέσει να αναστρέψει την τάση της φυγής των νέων από την περιοχή.

Αυτό είναι ένα πρόβλημα που χρόνο με τον χρόνο θα διογκώνεται καθώς όσοι έχουν τις τύχες του τόπου στα χέρια τους αδυνατούν ή δεν θέλουν να παρέμβουν αποτελεσματικά.

Οι νέοι όχι μόνο δεν έχουν κίνητρα να μείνουν στον δήμο Σουλίου αλλά βλέπουν ότι δεν μπορούν καν να ονειρευτούν ένα καλύτερο αύριο. Στην γενικότερη κρίση έρχεται να προστεθεί και η σχεδόν μηδενική αναπτυξιακή πορεία του τόπου.

Αν κανείς κοιτάξει πίσω στα πεπραγμένα λίγες προσπάθειες θα δει ώστε ο δήμος να αποκτήσει μια διαφορετική δυναμική. Η διαχείριση της καθημερινότητας, όσο σημαντική και αν είναι, δεν αποτελεί αναπτυξιακό εργαλείο.

Χρειάζονται καινοτόμες ιδέες, συγκρούσεις με μικροσυμφέροντα και ιδεοληψίες, νοοτροπία ανάπτυξης, επιτελείο που θα μπορεί από την μια να «γεννάει» ιδέες και από την άλλη να υλοποιεί αποτελεσματικά, χρειάζεται υπέρβαση σε όλα τα επίπεδα.

Εκτός από την ανάπτυξη που δεν υπάρχει, οι νέοι φεύγουν από την περιοχή γιατί ούτε καν στον πρωτογενή τομέα δεν μπορούν να ασχοληθούν.

Φαίνεται να λείπει η στρατηγική από την πλευρά της τοπικής αυτοδιοίκησης για να προσφέρει την αρωγή που είναι απαραίτητη για τον πρωτογενή τομέα.

Φυσικά, υπάρχουν και τα προβλήματα που έρχονται απ΄ έξω, όπως η ακρίβεια στις πρώτες ύλες, στα λιπάσπατα, στις ζωοτροφές κλπ.

Όμως υπάρχουν και προβλήματα που η τοπική αυτοδιοίκηση δεν μπόρεσε να λύσει και που χρονίζουν. Όπως για παράδειγμα το θέμα με τον ΤΟΕΒ και τα χρέη του.

Ποιος νέος θα αποφασίσει να επενδύσει σε μια αγροτική παραγωγή όταν δεν ξέρει αν θα υπάρχει νερό για να ποτίσει τα χωράφια του;

Είναι πραγματικά οξύμωρο μια περιοχή που έχει δύο ποτάμια και είναι από τις πρώτες σε ύψος βροχής να έχει πρόβλημα νερού!!! Κάτι δεν έχει σχεδιαστεί καλά. Και από ότι φαίνεται δεν υπάρχει και κάποιος σχεδιασμός για το μέλλον. Το μόνο που υπάρχει και όλη η προσπάθεια αναλώνεται σε λύσεις ασπιρίνης.

Και φυσικά δεν έχει γίνει καμία μελέτη που να μπορεί να καθοδηγεί τους νέους σε μορφές παραγωγής που θα αποφέρουν εισοδήματα τα οποία να είναι άξια λόγου για να ασχοληθεί κάποιος με έναν τόσο δύσκολο τομέα.
Λειτουργούν όλα αυτοσχεδιαστικά και ατομικά χωρίς την αρωγή από την τοπική αυτοδιοίκηση. Γιατί και εδώ απουσιάζει το αναπτυξιακό όραμα.

Έχουμε λοιπόν ένα σύνθετο πρόβλημα στην περιοχή που ωθεί τους νέους ανθρώπους να αναζητούν αλλού την τύχη τους.

Ακόμα υπάρχει χρόνος, αλλά όχι πολύς, ώστε ο δήμος Σουλίου να μπει σε μια άλλη τροχιά και να εκμεταλλευτεί τις πραγματικά μεγάλες δυνατότητες που έχει και να γίνει ένας δήμος πρότυπο και παράδειγμα και για άλλους δήμους.