Άρθρο: Νεοέλληνας Προκρούστης – ζει ανάμεσα μας

Του Σωτήρη Λ. Δημητρίου

Κατά την ελληνική μυθολογία, ο Προκρούστης (ή Πολυπήμων) ήταν μυθικός ληστής της Αθήνας. Το “λημέρι” του στο Χαϊδάρι.  Περίμενε κάθε περαστικό και τον έβαζε να ξαπλώσει σε ένα σιδερένιο κρεβάτι, γνωστό ως «Η Προκρούστειος κλίνη». Αν το θύμα ήταν ψηλό κι εξείχε από το κρεβάτι, ο Προκρούστης έκοβε το περίσσιο τμήμα του σώματός του. Αντιθέτως, αν το θύμα ήταν πιο κοντό, τότε τραβούσε τα άκρα του μέχρι να φτάσουν στο μήκος του κρεβατιού.

Ας ασχοληθούμε και με τους Νεοέλληνες  μικρό – Προκρούστες.

ΖΟΥΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ

– Προκρούστες…στον δρόμο, στην αγορά, στα Μ.Μ.Ε., Ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς.

– Προκρούστες… στον αθλητισμό, στον ανταγωνισμό, στον πολιτισμό, στην θρησκεία, στην παιδεία, στην γοητεία.

– Προκρούστες… στα φράγκα, στο ελεύθερο επάγγελμα, στα εικαστικά, στις τέχνες και στα γράμματα. 

Όταν πεινάς,  ο Προκρούστης αμέσως:

-«Δώστου κάτι να φάει, κρίμα είναι… Να του δώσουμε και καμιά δουλίτσα…».

Αν κάποια στιγμή κρίνει ο «προκρούστειος νους» (ο εντελώς κοινός νους) ότι κάποιος τον  περνάει στο «οικονομικό μπόι», τότε βάλλονται θεοί και δαίμονες για το οικονομικό του κόντημα.

– «Είπαμε, να μην πεθάνει της πείνας όχι και να γίνει μεγαλύτερός μου! Δεν μπορεί να είναι καλύτερος από μένα. Κόψτου τα πόδια αν μπορείς».

Έχεις μια άποψη σε δημόσιο χώρο και σου αναγνωρίσουν την ορθότητα, την ευγλωττία και το δίκαιο;

– «Όχι ρε βγάλτον τρελό! Πού τα έμαθε αυτός; Καλύτερος από μένα είναι;»

Σημ.  Δεν λέγονται δυνατά τα τελευταία, λέγονται διάφορα άλλα ανόητα, μήπως και πείσει ο «Προκρούστης» τους πολλούς !

Να φανεί κάποιος ότι υπερέχει του σημερινού Προκρούστη; Πώς να το καταπιεί ο νέο – Προκρούστης;

– «Όχι φίλε! Στο κρεβάτι του Προκρούστη θα ξαπλώσεις, δεν μπορείς να με περάσεις στο ανάστημα της γνώσης. Εγώ είμαι ο Προκρούστης».

Είναι τυχαία η συνήθης φράση αόριστης απειλής: «Θα σου κόψω τα πόδια;»

Αφού λοιπόν θεωρώ δεδομένο ότι δεν μπορώ να σε περάσω, «θα σου κόψω τα πόδια». Η αλήθεια είναι ο φθόνος. Αφορμές μπορώ να βρω όσες θέλεις, για να έχω και άλλοθι στους άλλους, «γιατί το κάνω».

Έχεις δικαίωμα να πλουτίσεις, (*τώρα πια όχι, διότι σου το απαγορεύουν οι «μεγάλοι Προκρούστες») έχεις δικαίωμα λοιπόν να πλουτίσεις αλλά θα είσαι πολύ κάτω από μένα. Να μην ανησυχώ ότι θα με πλησιάσεις, και αγχωθώ μη με φτάσεις (και αλίμονο), να με περάσεις. Σε ξαπλώνω στο κρεβάτι του Προκρούστη, σου κόβω τα οικονομικά πόδια να μείνεις πιο κοντός από μένα.

Τι; μήπως πήρες βαθμό στην υπηρεσία σου; Και τι θες ρε μάγκα να με φτάσεις; Θα σου κόψω τα πόδια. Θα μείνεις πιο κοντός από μένα. Το κρεβάτι μου, είναι στα μέτρα που πρέπει να έχεις. Πάντα πιο κοντός από μένα. Εγώ  είμαι ο Προκρούστης.

Εν αντιθέσει όμως, αν σου συμβεί κάτι κακό θα σε «μακρύνει» λίγο, για λίγο μόνο:

– «Τι έπαθες ρε φίλε; Εδώ είμαι εγώ. Σε κόντυναν πολύ; Κρίμα ρε… βαλθήκατε όλοι να τον (ή την) φάτε..! (Σπάνιο, αλλά συμβαίνει) Έκανε κάτι λάθος ο  άνθρωπος αλλά εντάξει, ό,τι κι αν έκανε, σιγά τώρα, κρίμα είναι, θα σε βοηθήσουμε…!

Θα τον τεντώσει ο νεοέλληνας δίκην Προκρούστη, αλλά λίγο, μη περάσει το μήκος του μεταλλικού «κρεβατόμετρου» που έχει γι’ αυτόν και γίνει μεγάλος στον τομέα που δραστηριοποιείται…

Έγινες αναγνωρίσιμος για κάτι καλό;  Εδώ …υπάρχει πρόβλημα σοβαρό…! Ίσως μεγαλώσει πολύ το όνομά σου, πώς θα πάρει ο ύπνος τους Προκρούστες;

Πρέπει να σε κοντύνουν όλοι μαζί, για να υπάρχει το καλύτερο δυνατόν αποτέλεσμα.

– «Κόψτε του τα πόδια, αν μπορείτε και το κεφάλι».

Πρέπει να κοιμούνται ήσυχοι οι Προκρούστες, δεν μπορεί να μεγαλώσεις πιο πολύ από τον Προκρούστη, δεν θα στο επιτρέψει, ούτε καν στον εαυτό του δεν θα το επιτρέψει. Θα χάσει τον ύπνο του, θα γίνει ένα δράμα η ζωή του!

Ο Προκρούστης θα είναι πάντα στον δρόμο. Εκεί δίπλα θα έχει το σιδερένιο κρεβάτι του  και τον πέλεκυ.  Αν είσαι πιο ψηλός από το μπόι του θα σου κόψει τα πόδια ή ακόμα και το κεφάλι αν μπορεί.

«Δεν είναι δυνατόν να ξεπεράσεις εμένα ρε φίλε… ξέρεις ποιος είμαι εγώ;

Θα σου κόψω τα πόδια».  (Σύγχρονη προκρούστεια σκέψη).

Κι ας μην στο πει φωναχτά, το λέει μέσα του και το επιδιώκει.

Δεν το λέει κατ’ ανάγκην φανερά, το λέει με τις πράξεις κι ας νομίζει ότι είναι καμουφλαρισμένος. Τον βλέπουν όλοι συνήθως, διότι ο φθόνος δεν κρύβεται.

Ο Προκρούστης υπάρχει σήμερα και καμουφλάρεται καλύτερα από εκείνον τον αρχαίο ληστή, αλλά είναι ορατός, ακόμη και με την απουσία του!

Είναι παντού, πίσω από έναν δημόσιο γκισέ, ίσως αιρετός, μουλωχτά κρυμμένος και με λόγια και φανφάρες κι ας μην είναι ούτε «η τελευταία τρύπα της φλογέρας», ας μην είναι ούτε καν «τρύπα στην φλογέρα».

Προκρούστης μπορεί να είναι και ένας «βαθιά θρησκευόμενος». Σε θέλει μέχρι εκεί που (κατ’ αυτόν) πρέπει να πας. Στα μέτρα που γουστάρει εκείνος. Αλλιώς, θα σε βάλει στο σιδερένιο κρεβάτι, για να σου κόψει τα πόδια, ίσως και το κεφάλι, να μην μεγαλώσεις. Μετά «ρίχνει» και μια εξομολόγηση, εκτός κι αν θεωρεί ότι εκτελεί «θεϊκή εντολή» και διεκδικεί πρώτη θέση δίπλα στον Αϊ – Πέτρο.  

Δεν πρέπει να μεγαλώσεις περισσότερο από όσο ο Προκρούστης σου το επιτρέπει. Ούτε από οικονομία, ούτε από παιδεία, ούτε κοινωνικά, ούτε καν πολιτιστικά. Πρέπει να είσαι πιο κοντός από τον Προκρούστη. Αν σε δει να «ψηλώνεις», η προκρούστεια κλίνη σε περιμένει, όπου και να σε πετύχει…

Καμιά σου επιτυχία δεν θα αποδεχτεί! Αν η παιδεία σας δεν σας άφησε να γίνετε «Προκρούστης» τότε, προσοχή νεοέλληνες:

Ο Προκρούστης ζει και είναι δίπλα σου, δεν είναι σε έναν δρόμο του Χαϊδαρίου της αρχαίας Ελλάδος.  Είναι πια παντού!